Alles is goed
Want de wereld is rond
Er was geen begin
Er er zal nooit een einde zijn
Dus slaap nu maar zacht
En laat je angst gaan
Want na elke wrede strijd
Zal er altijd vrede zijn
Angst om de dondergod boos te maken. Angst voor de hel. Angst voor de toorn van welke godheid dan ook. Een fundamentele angst voor het leven, of het einde daarvan, wordt ons al sinds mensenheugenis ingeboezemd.
Zelf vind ik tegenwoordig veel rust in de wetenschap dat tegenover zwart altijd iets wits staat en tegenover dood altijd leven. Beide horen bij elkaar en beide zijn dus ok. De wereld om mij heen en in mijzelf is niet lineair, met een begin of een einde, maar eerder cyclisch, een altijd doorgaand iets. Hooguit de vorm verandert, maar ontwikkeling is iets moois, want elk afscheid is ook een nieuw begin. De seizoenen, de getijden, ze gaan altijd voort. Mijn leven houdt ooit op, maar het grote geheel waar ik deel van uitmaak, blijft. Dus wat er ook gebeurt en hoe dat ook voelt, het komt, het is, altijd goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten